Jan PETERS

Je leeft voort

Het was zover
Je kon niet meer
Veel te vroeg
Maar het moest

Nu rouwen wij
Een prachtig mens
Dat was je
Of nee, dat ben je

Want je bent niet weg
Je leeft voor altijd voort
In onze gedachten
In onze herinneringen

Je hebt ons allemaal wat gegeven
Een talent, een aandenken
Al ben je weg hier op aarde
Nooit zul je echt verdwijnen