Joseph Landmeters

Lieve papa,

Je werd geboren in VORSELAAR in de stille kempen op 23 maart 1933 en groeide
op in een gezin van vijf kinderen, samen met je broer en nog drie zussen.

Met de ganse familie verhuisden jullie naar Lauw omdat pa Victor in Luik ging werken.
Twintig jaar was je toen je in 1953 afzakte naar de kermis in Widooie  en
daar je liefste voor het eerst ontmoette.  Het was liefde op het eerste
zicht want al na veertien dagen schonk je je liefste Marietje al haar eerste
ring en op 24 juli  1954 stapten jullie samen in het huwelijksbootje.

Het werd een grote en lange tocht die niet altijd even makkelijk was maar
het was er een met veel liefde.
Eén jaar later werd jullie eerste spruit geboren en nog twee jaar later
waren jullie al met z'n vijven.
Harde tijden waren het soms want naast je werk in de staalfabriek ESPERANCE
in COCERIL ging je samen met ons mama
nog onkruid wieden tussen de bieten op het veld om een centje bij te
verdienen en ervoor te zorgen dat jullie kinderen niets te kort kwamen.

In 1967, we waren toen al met achten, verhuisden we naar Tongeren waar
jullie een groter en eigen huis hadden gekocht.
Maar ook dat huis bleek al snel te klein want in Tongeren kwamen er nog twee
zoontjes bij.  Het was geen gemakkelijke klus om acht kinderen
groot te brengen maar samen met ons mama  heb je,   niet alleen voor een
liefdevol gezin gezorgd maar ook voor ieder kind een mooie toekomst
voorbereid.

De jaren gingen snel voorbij.  Op je 52° ging je op pensioen maar lang
genieten was het niet want al één jaar later kreeg je je eerste hartinfarct.
Toch kon je nog genieten want je was echt fier op je mooi verzorgde tuintje
waar je groenten kweekte voor gans het gezin.

Liefste papa , je hield ook van voetbal en was supporter van SK TONGEREN
waar ook nog ooit je jongste zoon speelde bij de reserven.  Met spanning
volgde je ook de wielerwedstrijden op TV want in je jonge jaren heb je zelf
ook nog koers gereden.  Voor de jongsten heb je je nog ontpopt tot een groot
mecanicien die zijn handen vol had om steeds weer hun fietsen te  herstellen.

Spijtig genoeg was het niet altijd rozegeur en maneschijn want je werd ook
nog geopereerd aan de aorta en  twee hartinfarcten hebben je hart danig
verzwakt.  Dankzij de goede zorgen van je liefste vrouwtje, die u altijd
goed verzorgde en in de watten legde kwam je er steeds weer bovenop.

in 2004 was het grote feest : we vierden toen  nog jullie gouden
huwelijksjubileum met gans de familie en vrienden.
Vanaf dan werd je zwakker en ging je gezondheid achteruit maar het laatste
jaar werd je steeds beter en beter.
57 jaar was je al getrouwd met ons mama toen op vier mei erg plots en zeer
onverwacht het noodlot toesloeg
want toen heb je je laatste zucht gegeven.