Arlette Cardinaels

Arlette

Arlette was iemand die enorm sociaal was en heel geliefd bij anderen. Vooral haar man en 2 kinderen zullen altijd in gedachten bij haar zijn.  

Arlette heeft haar jaren uitgeleefd in de schipperkesclub. Een club waar ze heel veel mensen heeft leren kennen en vrienden heeft gemaakt. Het was dan ook een club waar ze haar geweldig in kon uitleven. Arlette heeft haar altijd met hart en ziel voor de schipperkesclub ingezet. Waarschijnlijk ook wel omdat ze eigenschappen van haarzelf herkende in het schipperke; een pittig trouw beestje met veel karakter en moed.

Pas jaren later voelde ze de behoefte wat gas terug te nemen in haar hectische leven en meer te gaan genieten van de rust, lekker eten, een goeie pint bier en gezellig samen zijn met vrienden en natuurlijk met haar gezin. En veel van die dingen vond ze in haar tweede thuis, in het verre maar o zo mooie Hongarije.  

Maar zes jaar geleden sloeg tot ieders grote spijt het noodlot toe.

Het nieuws van haar borstkanker sloeg in als een bom. Maar samen met haar gezin ging ze ervoor. Arlette zou de ziekte overwinnen en snel weer verder gaan genieten van alle dingen waar ze mee bezig was. Haar ziekte besliste hier echter anders over. Ondanks het nieuws dat ze ongeneeslijk ziek bleek te zijn, bleef ze verder vechten. Ze bleef alles op alles zetten om zoveel mogelijk uit het leven te halen en er zoveel mogelijk van te genieten. “Onkruid vergaat niet,” zei ze telkens weer opnieuw. Er waren immers nog zoveel dingen te doen. En er waren nog zoveel dingen die ze wou ontdekken, samen met haar gezin en haar vrienden. Een paar keer per jaar kneep ze er even tussenuit en zocht ze de rust in Hongarije op om de batterijen weer op te laden.

Tot op het laatste moment was Arlette omringd door de liefde van haar gezin en zelfs nog een paar keer in het gezelschap van haar hondjes, Snuffie en Katie.

Tot op het laatste moment heeft Arlette haar humor bewaard, bleef ze plagen en gekken zoals ze dat al haar hele leven gedaan had.

Tot op het laatste moment is ze blijven vechten, om toch zeker die paar dingen nog te kunnen doen die ze absoluut wou doen. 

Arlette, je bent tot het uiterste gegaan. Je hebt het onderste uit de kan gehaald. Je bent keihard blijven vechten. Je bent moedig gebleven tot op het eind. Je bent een voorbeeld voor velen.

We wensen je nog één ding Arlette, en dat is rust. Geniet van de rust, je hebt ze verdiend.