Lieve Papa, Pepake en Opa,
Ooit zong Wim Sonneveld in het lied "Ons Dorp";
"Langs het tuinpad van mijn vader zag ik de rode rozen staan, ik was een kind en wist niet beter dat dan dat dit nooit voorbij zou gaan".
Destijds in onze tuin bracht het rozenpad ons naar de voordeur.
Onze thuisdeur waarachter een warm nest schuilde en waar jij samen met mama, ons met liefde en zorgen omringde.
Daar leerde jij ons wat respect, oprechte liefde, vriendschap en onbaatzuchtige inzet betekenen.
Normen en waarden die wij allen als een leidraad voor de opbouw van ons verdere leven hebben meegenomen.
Vanuit die thuisbasis vertrok jij iedere dag plichtsgetrouw naar je werk, waar je naast een noeste werker ook steeds een loyale collega was.
Bij het ACW te Hasselt kon jij het engagement uit het verenigingsleven en de beroepsactiviteiten mooi bij elkaar brengen. Hierin bleef jij volharden tot het ogenblik dat de gezondheid je dwong om thuis te blijven.
Samen met jou hebben wij toen ervaren wat tegenslag en ontgoocheling betekenen, maar vooral ook hoe je deze waardig kan dragen.
Je zocht jouw sterkte en doorzettingsvermogen in de liefde en de vriendschap die jou eveneens kenmerkte als echtgenoot, papa, opa maar ook als goede vriend.
Toen wij vorig jaar jullie gouden huwelijksjubileum mochten vieren, hebben wij als kinderen en kleinkinderen misschien wel het mooiste geschenk gekregen. Ja dat was de dankbaarheid van jou en van mama. De tevredenheid op jouw gezicht sprak toen boekdelen.
Graag was je omgeven door familie en vrienden met een nadrukkelijk accent naar de familiebanden.
Geen wonder dat onze thuis ook vaak een open huis was voor velen. Zelfs op jouw laatste ogenblikken van aanwezigheid was je naast jouw eigen gezin ook omgeven door de verpleegkundigen die jou in de afgelopen jaren hebben bijgestaan.
Jouw eenvoud, je milde lach en blik van ingetogen geluk zullen wij voortaan moeten missen.
Het dorp van Wim Sonneveld is niet meer zoals weleer en jouw tastbare aanwezigheid is verhuisd naar een nieuwe bestemming waar jij ongetwijfeld terug zal samenzijn met onze grootouders, jouw beminde Vake en Moeke.
Jouw herinnering steeds met gulden letters in onze gedachten geschreven en voor altijd in onze harten gekoesterd.
Vaarwel lieve papa,
Wij zullen je missen.
Mama, Danny en Greetje, Benny en Marie-Jeanne, Geert en Linda, Jo en Karla, Mieke en Rob, Nele, Robby, Ellke, Chris, Wouter, Pieter, Laurence, Michiel, Mathijs, Alexander en Lucas.
Rouwregister