Jochen Boelen

jochen waar is de tijd toch naartoe. Jou overlijden was een groot verlies voor ons allemaal. Ik zat bij jou in het Atheneum Alicebourg op school en zat samen met jou op de bus om na Lanaken te kunnen gaan. Wat voor dag het ook was elke dag lachte je en maakte je plezier met je vrienden en de leerkrachten. Een heel doeie vried van je was toen Steve Weyn zelfs als we in de rij stonden waren jullie speelvogels.Ik heb het heel lang moeilijk gehad om het verlies van jou we zouden nu samen 33 jaar zijn en toch ben jij veel te vroeg van ons heen gegaan en zie zelfs na al die jaren denk ik nog aan je en ik weet dat er nog zoveel van die mensen zijn. Je was een bijzonder iemand en nu ik zelfs twee kindjes heb een jongen van 7 en een meisje van 2.5 ben je eens zo bezorgd. Toen papa met ons eens dikwijls door Zutendaal reed kreeg ik dikwijls koude rillingen over me heen gewoon denken waar zou het gebeurd zijn en moest ik vaak huilen tot papa die weg niet meer nam. Ik zal en wil je nooit vergeten. Cindy Baldoni