Theo Vandersteegen

Zo stil ...

 

Wat lig je daar stil, papa

Je ogen dicht

Eeuwige glimlach

Je huid is zacht

Een beetje kil

Zo stil, zo stil ...

 

Waar ben je heen, papa?

Je ziel vol passie

Je hart zo gul

Geliefde man

Van goede wil

Zo stil, zo stil ...

 

Wat voelt het leeg, papa

Je bent er niet

Je komt niet meer

Je ging naar God

Het was diens wil

Zo stil, zo stil ...

 

Ben jij al thuis, papa?

Bij hem, je kind

Zo lang gemist

Gedeeld verdriet

Je tranen zilt

Zo stil, zo stil ...

 

Blijf je bij ons papa?

We zien je niet

Een wens, geloof

En hoop voor ons

Een bange ril

Zo stil, zo stil ...

 

Voel jij je blij, papa?

Na t leven rijk

van werk en liefde

Is t nu volbracht?

t Gemoed vermild?

Toch stil, zo stil ...

 

CV, 8 oktober 1996