Walter Lievens

afscheid nemen is met dankbare handen meedragen al wat herinnering waard is

Beste mevrouw Lievens,

Ik was compleet verrast toen ik het overlijdensbericht in de krant las.
Ik vond het zo leuk om jullie enkele keren per jaar in de winkel te mogen ontmoeten en dan een babbeltje te slaan. Jullie waren zo een mooi koppel (letterlijk en figuurlijk).
Ik hoop dat je de steun vindt bij familie en vrienden om deze moeilijke tijd door te komen. Mogen alle herinneringen van jullie tijd samen de pijn een beetje verzachten. Heel veel sterkte!

Beste Marie-Thérèse en zonen

Met enige vertraging wil ik u via deze weg mijn christelijke verbondenheid uitspreken bij het plotse heengaan van Walter.

In 1987 - toen ik prefect werd in college in Melle leerde ik Walter kennen in de toenmalige scholengemeenschap, samen trouwens met Chris. Nadien liep ons traject verder in de scholengemeenschap De Bron en in het Bureau Internaten.

Walter was op vele fronten actief en kon daar enthousiast over vertellen. Maar ook over zijn gezin geraakte hij evenmin uitgepraat. Ik ervoer de band tussen hem en zijn Marie-Thérèse als een sterk verbond dat veel moois heeft voortgebracht. Redenen om dankbaar te zijn, maar ook redenen dat we hem missen. Maar hij ging ons voor in het geloof dat elk sterven leidt naar een nieuw leven. Dat is zijn troost voor ons.

Zaterdag kon ik er niet bij zijn wegens familiale verplichtingen. Maar mijn gedachten en mijn gebed waren toen wel met u verbonden. Ik blijft Walter gedenken in mijn kloostergebed.

Veel sterkte! Veel geloof!

pater Paul

Wensen via deze weg onze deelneming te betuigen bij het overlijden van Walter.