Ronald Mertens

Deze week met verbijstering en verdriet vernomen dat Ronald mijn St.Lucas maat overleden is.Ik wens de familie nog veel moed met de verwerking van het verlies van Ronald en dat zijn fijne herinneringen voor altijd bij hen mogen zijn.

Zal je nooit vergeten , en met een glimlach aan je denken, dat je er niet meer bent is moeilijk te aanvaarden, laat ze nu maar rollen van het lachen daarboven . Aan je kinderen veel sterkte

Beste familie,

We kennen Ronald van de wekelijkse veilingen bij Amberes aan de Ternicnkstraat
en alhoewel de bezoekers daar niet met iedereen omgaan kennen we elkaar na zo'n
lange tijd uiteraard wel. Het is toch op een of andere manier een gemeenschap in
een gemeenschap. Een markant figuur was hij zeker in die setting zonder speciaal
op te (willen) vallen. De club wordt weer kleiner, onontkoombaar, maar voor wat
betreft Ronald echt nog te snel en zeker te vroeg! Alle sterkte toegewenst!

Een Amberes ganger.

Hierbij aan de familie Mertens mijn innige deelneming. Ik kon niet op de uitvaart zijn maar was in gedachten bij jullie. Ronald was een biezonder kleurrijk figuur met wie ik vijftien jaar geleden op de meest bizarre locaties en met de meest rare figuren in aanraking ben gekomen. Nooit was er gevaar met Ronald, hij had een talent om in de meest extreme situaties met feeling te reageren. Veel humor, enorm veel humor, ik ga hem missen, sterkte, Martin.

Lieve neef

Sterker dan de dood is de herinnering, en die blijft. Ik herinner me nog de zotte dagen en het kattekwaad dat we uitspookten eerst in Lillo daarna in Merksem bij onze grootouders. De supergekke muziek die je keiluid zette waaronder “My baby does the hanky pank” uit het jaar 1966.
Je was een ware levensgenieter die genoot van elk moment van de dag en ook soms van de nacht.
Groot was je liefde – groot is nu het verdriet. Maar mooi zijn de herinneringen die je achterlaat.
Zoek steun bij elkaar die nodig is om dit te verwerken.

Je nicht Nadia

https://www.youtube.com/watch?v=bsgKZb9jQ1s