Pierre Ketelslegers

Chers Cécile et Jean-Marc,
Chers Cécile et Jean-Marc,

Il n’y a pas de mots pour exprimer la grande tristesse qui nous envahit. Il y aurait tellement de choses à dire.
Astrid restera pour toujours dans nos souvenirs et dans nos cœurs.

Amitiés.
Viviane, Luc et les enfants.

Rust nu maar Peter en mogelijk kom je nu onze pa opnieuw tegen. In het ziekenhuis gaf jij ons moed door je voorbeeld van aanvaarden en kon jij ons verslag uitbrengen als pa door de zieknhuis-verwardheid het niet meer wist. Alles komt zoals het komen moet. Het ga je goed.
Sterkte.

Lieve Peter
Zwijgzaam, stil en zonder vragen
Heb je je ziekte gedragen
Je vocht met al je levenskracht
voor elke nieuwe dag en nacht
Zo ben je langzaam moegestreden
van mij weggegleden
En na een dappere maar ongelijke strijd
uit je lijden bevrijd
Rust zacht lieve Peter

Lieve Peter
Zwijgzaam, stil en zonder vragen
Heb je je ziekte gedragen
Je vocht met al je levenskracht
voor elke nieuwe dag en nacht
Zo ben je langzaam moegestreden
van mij weggegleden
En na een dappere maar ongelijke strijd
uit je lijden bevrijd
Rust zacht lieve Peter

Jean-pierre en carine wensen jullie veel sterkte bij het verlies van Pierre.