Guy Vergaelen

3 jaar zonder jou...
Terwijl ik hoopte dat de hel eindelijk ten einde kwam, brak ze pas echt los.
Er gaat geen dag voorbij zonder dat ik aan je denk en de tranen zijn bij momenten niet te stoppen. Soms voel ik me zo bang en onvoorstelbaar eenzaam. Dan lijkt de wereld op mijn schouders te rusten en zijn de tranen niet te stoppen.
Maar ik moet voort.. Voor Thomas, voor Alexander, voor mijn vrienden..
Ik zal je nog vaak missen lieve papa... En mijn woede zal nooit bekoelen. Nooit.

Ik heb je niet gekend maar ik kan zeggen dat je wordt gemist, waar ik uit afleid dat je een fantastische persoon was en ik spijt heb dat ik je nooit heb ontmoet...

17/01/13.. Vandaag was je 59 geworden. De maanden vliegen voorbij, het verdriet blijft. Ik kan maar niet verteren dat je weg bent. Ik had nog zoveel aan je willen vragen en ik besef maar al te goed dat ik op de momenten waarop jij fier naast mij zou moeten staan ik een grote leegte zal voelen. Vaak denk ik terug aan die laatste zware jaren of herbeleef ik onze laatste uren samen. Het is niet fair, je mist het (hopelijk) meest mooie deel van mijn leven. Dit had nooit mogen gebeuren... Jij blijft voor altijd mijn held!!

1 jaar later......... We missen je, Guy.

Papa, we zijn nu 2,5 maand verder en ik mis je iedere dag weer. Of mijn drinkfontein voor de katten nu stuk is, ik tandpijn heb, ik aan je graf sta, ik mezelf weer in de nesten werk of ik je in mijn enthousiasme iets wil vertellen,... Het is allemaal zo verdomd confronterend. Eén ding staat vast: ik ga je extreem hard missen op de grootse momenten die me hopelijk nog te wachten staan..

Wij hebben dit spijtige nieuws net vernomen bij het maken van een afspraak.

Guy, je was veel meer dan een goede tandarts alleen,

Je was bvb ook een goede collega op het oudercomité op de fusieschool.

Dat alle woorden van troost, een bron van kracht mogen zijn voor de familie.

Herbert, Maria, en kinderen.

Een studiegenoot verliezen is een stukje van jezelf verliezen ...
Mijn deelneming, en sterkte voor heel de familie.

beste Guy, gij waart voor mij een speciale. gij kon zo fijn iets uitdrukken, met een speciaal soort fijne humor.Ik heb schone herinneringen aan U. Toen we nog met zen allen kwamen kermis vieren bij meter. Te gaan schieten op het schietkraam, met de buldozerkes te spelen.s'Avonds als het donker was , op den hangard te seinen in morse naar Uw broer of samen met philip iets anders bekokstoven. want natuurlijk die meisjes waren er ook graag bij. Dat was voor jullie jongens niet zo plezant.
Toen ik hoorde van Uw ongeluk met Philip en dienen brommer, was ik wel geschrokken.
al Uw tanden kwijt, en dat voor ne student tandheelkunde !
Ik zal je missen.
Eliane